Το ευκολο για ολους εμας που δωσαμε τον αγωνα εναντια στο μαυρο, θα ηταν
να πανηγυρισουμε σημερα. Πραγματι ενας νομος που μονο στοχο ειχε να
ελεγξει την ενημερωση και να δημιουργησει ενα ολιγοπωλιακο τηλεοπτικο
τοπιο, κατεληξε εκει που επρεπε να καταληξει. Στα σκουπιδια μιας
δημοκρατιας.
Δεν ειναι ομως ωρα για πανηγυρια. Το τηλεοπτικο
τοπιο πρεπει πραγματι να ρυθμιστει. Και οριστικες αδειες πρεπει να
δοθουν. Και οσοι τις παρουν πρεπει να πληρωσουν. Ας γινει λοιπον η
ρυθμιση μεσα απο μια δικαιη και ανοικτη
διαδικασια. Ας παρουν αδεια οσοι θελουν και μπορουν και οχι οι τεσσερις
πιο πλουσιοι. Ας δωσει η αριστερη κυβερνηση αδειες και σε ιδρυματα,
πανεπιστημια και φορεις, και οχι μονο σε οσους εχουν τα περισσοτερα
λεφτα (αριστερο κριτηριο;;) . Και ας ανταγωνιστουν ολοι αυτοι μεταξυ
τους, σε μια ελευθερη αγορα. Και ας κερδισει ο καλυτερος, και αυτος που
θα προτιμησει ο τηλεθεατης. Και οχι αυτος που θα προτιμησει ο κ. Παππας.
Ηταν πολυ διδακτικη για εμας αυτη η μαχη με το μαυρο. Μας βοηθησε να
ξεχωρισουμε τους φιλους απο τους "φιλους", εκανε πολλους να αποκαλυφθουν
και να εκδηλωθουν, ανεδειξε την πολιτικη διαπλοκη, μας συστησε τα trols
ολης της χωρας που χαιρονταν γιατι κλειναμε, μας γνωρισε τους
επιχειρηματιες φιλους της κυβερνησης και μας αναγκασε να μαθουμε νομους,
δικαστηρια, προσφυγες και πολλα ακομη.
Σε πολιτικο επιπεδο,
καποιοι δηλωνουν νικητες, καποιοι ηττημενοι, ας βγαλει ο καθενας τα
συμπερασματα του. Αν πρεπει να κρατησουν ενα πραγμα οι πολιτικοι μας,
ενα διδαγμα και συμπερασμα, αυτο θα ηταν απλα δυο λεξεις. Λιγοτερη
αλαζονεια. Γιατι καποιες φορες οπως αποδειχθηκε, η αλαζονεια τιμωρειται.
Και τιμωρειται με τον απολυτο διασυρμο.
