1o τραγούδι: Αντώνη πιασ΄ το μπαγλαμά - Στράτος Διονυσίου (1973)
Αντώνη πιασ’ το μπαγλαμά
ν’ αναστενάξει η γειτονιά,
χάιδεψε γλυκά το τέλι
κι οι πενιές να στάζουν μέλι.
Βάρα μου το ντρίγκι ντράγκα
και μη λογαριάζεις φράγκα.
Βάρα, Αντώνη μου, σερί
ένα ρεμπέτικο βαρύ,
το κορίτσι που `χω πλάι
για διπλοπενιά διψάει.
Βάρα μου το ντρίγκι ντράγκα
και μη λογαριάζεις φράγκα.
Για την παρέα της βραδιάς
θέλω τραγούδια της καρδιάς,
θέλω να μιλάνε μόνο
για το δάκρυ και τον πόνο.
Βάρα μου το ντρίγκι ντράγκα
και μη λογαριάζεις φράγκα.
2ο τραγούδι: Ο Αντώνης ο βαρκάρης - Στέλιος Καζαντζίδης (1938)
Ο Αντώνης ο βαρκάρης ο σερέτης
έπαψε να ζει ρεμπέτης
θέλει πλούτη και παλάτια
και της Κάρμεν τα δυο μάτια
Επαράτησε τη βάρκα στο λιμάνι
κάτω στο Πασαλιμάνι
τραγουδάει κι όλο πίνει
ταυρομάχος πάει να γίνει
Μα ο άκαρδος ο ταύρος τον σκοτώνει
και στη γη τονε ξαπλώνει
σαν τον βλέπει η Κάρμεν κλαίει
πάει κοντά του και του λέει
Αχ Αντώνη μου, βαρκάρη μου σερέτη
τώρα μένω νέτη σκέτη
μες στον κόσμο η καημένη
χήρα παραπονεμένη
3ο τραγούδι: Ο Αντώνης ο κεκές - Νίκος Καλογερόπουλος (1995)
Μη με μαλώνεις που `χασα τον δρόμο κι έχω αργήσει
βρήκα έναν φίλο απ’ τα παλιά, ένα παιδί ντερβίση
που είχα χρόνια να το ειδώ και το `χα πεθυμίσει.
Κι όπως τα λέγαμε που λες να `σου κι ο Αντώνης ο κεκές
να `σου κι ο Αντώνης ο κεκές, καταλαβαίνεις τώρα,
και είχε να κε κε κε κε και είχε να μας δει καιρό
και είχε να μας δει καιρό καταλαβαίνεις τώρα,
και είχε κι ένα κε κε κε και είχε κι ένα κεκε κεκε κε,
και είχε κι ένα κε κε κε καταλαβαίνεις τώρα.
Γι’ αυτό σου λέγω μάτια μου μη με παρεξηγήσεις
κι αν μ’ αγαπάς συγχώρα με αλλιώς να φύγω τώρα
αλλιώς να φύγω κι ας βραχώ και ας με πάρει η μπόρα.
Κι όπως τα πίναμε που λες και γρι γρι γρι ο ναργιλές
και γρι γρι γρι ο ναργιλές καταλαβαίνεις τώρα,
ήρθε κι ο Χρόνης κι ο Μεμάς, κελάηδησε κι ο μπαγλαμάς,
κελάηδησε κι ο μπαγλαμάς, καταλαβαίνεις τώρα,
κι έγινε τέτοιος τζερτζελές που μίλησε και ο κεκές,
που μίλησε και ο κεκές, καταλαβαίνεις τώρα.
4ο τραγούδι: Ο Αντώνης - Μαρία Φαραντούρη (1966)
Εκεί στη σκάλα την πλατιά
στη σκάλα των δακρύων
στο Βίνερ Γκράμπεν το βαθύ
το λατομείο των θρήνων
Εβραίοι κι αντάρτες περπατούν
Εβραίοι κι αντάρτες πέφτουν,
βράχο στη ράχη κουβαλούν
βράχο σταυρό θανάτου.
Εκεί ο Αντώνης τη φωνή
φωνή, φωνή ακούει
ω καμαράντ, ω καμαράντ
βόηθα ν’ ανέβω τη σκάλα.
Μα κει στη σκάλα την πλατιά
και των δακρύων τη σκάλα
τέτοια βοήθεια είναι βρισιά
τέτοια σπλαχνιά είν’ κατάρα.
Ο Εβραίος πέφτει στο σκαλί
και κοκκινίζει η σκάλα
κι εσύ λεβέντη μου έλα εδω
βράχο διπλό κουβάλα.
Παίρνω διπλό, παίρνω τριπλό
μένα με λένε Αντώνη
κι αν είσαι άντρας, έλα εδώ
στο μαρμαρένιο αλώνι.
5ο τραγούδι: Ο Αντώνης ο τεμπέλης - Μαρίκα Νίνου & Πρόδρομος Τσαουσάκης (1950)
Πέντε χρόνια στη δουλειά σου
ζούσες σπίτι τα παιδιά σου
ήσουνα τεχνίτης πρώτης
ο Αντώνης ο Πειραιώτης
ήσουνα μαργαριτάρι
όλο γλύκα κι όλο χάρη
Τώρα μου 'γινες τεμπέλης
να δουλεύεις πια δε θέλεις
μου γυρνάς μες τις ταβέρνες
και μου κάνεις κουτσουκέλες
δεν σου μένει μια δεκάρα
όλα τα ‘κανες μαντάρα
Γύρνα πάλι στη δουλειά
συγκεντρώσου στα μυαλά σου
να σε βλέπω με καμάρι
να μας βγάνεις παλληκάρι
και θα σε ξυπνώ με χάδια
με γλυκά φιλιά και νάζια
6ο τραγούδι: Καπετάν Αντώνης - Μανώλης Αγγελόπουλος (1974)
Βάλε καπετάν Αντώνη
κεχριμπάρι στα παιδιά
να περάσουνε οι πόνοι
και ν’ ανάψει η βραδιά
Στο κρασί τις πίκρες σβήστε
μέχρι το πρωί
και τις σκέψεις σας αφήστε
βρε θαλασσινοί
Γίνανε οι ώρες χρόνοι
και δε φτάνει το πρωί
βάλε καπετάν Αντώνη
βάλε κούπες στο κρασί
Στο κρασί τις πίκρες σβήστε
μέχρι το πρωί
και τις σκέψεις σας αφήστε
βρε θαλασσινοί
7ο τραγούδι: Ο Αντώνης Β. - Δήμος Μούτσης (1983)
Ούτε καιρός για τελετές
στεφάνια και λουλούδια
για ψαλμωδίες χριστιανικές
για πένθιμα τραγούδια
μόνο γενναίοι τυμπανιστές
να’ ρθουν να παίξουν ως αρμόζει εδώ
μπροστά σ’ αυτό το θάνατο
που δε ζητάει συγγνώμη.
Φωτιά!
Μια παντοδύναμη φωτιά
που καίει και με παγώνει
κι είσαι μακριά πολύ μακριά
μ’ από το νου και την καρδιά
κι από το βάθος της ψυχής
που στ’ άπειρο ζυγώνει
τα λόγια αυτά τα σκοτεινά
σου τραγουδάω Αντώνη.
Σαν έτοιμος από καιρό
που αναβολή δεν παίρνει
σαν έτοιμος για εκδίκηση
το νόημα με βαραίνει
μέγα ανατρίχιασμα βουβό
σαν πύρινο σεντόνι σε τύλιξε
που η λάμψη του ως τα μάτια μου
φτάνει και με τυφλώνει.
Κι όπως η σκέψη μου γυρνάει
σαν φλογισμένη ρόδα
εκεί βαθειά στου λογισμού
τ’ απόκρυφα λημέρια
σ’ αιώνες πίσω σκοτεινούς με πας
καθώς ακίνητος μοιάζεις
αρχαίο φλεγόμενο άγαλμα
στων χριστιανών τα χέρια.
Φωτιά!
Μια παντοδύναμη φωτιά
που καίει και με παγώνει
κι είσαι μακριά πολύ μακριά
μ’ από το νου και την καρδιά
κι από το βάθος της ψυχής
που στ’ άπειρο ζυγώνει
τα λόγια αυτά τα σκοτεινά
σου τραγουδάω Αντώνη.
Αντώνη πιασ’ το μπαγλαμά
ν’ αναστενάξει η γειτονιά,
χάιδεψε γλυκά το τέλι
κι οι πενιές να στάζουν μέλι.
Βάρα μου το ντρίγκι ντράγκα
και μη λογαριάζεις φράγκα.
Βάρα, Αντώνη μου, σερί
ένα ρεμπέτικο βαρύ,
το κορίτσι που `χω πλάι
για διπλοπενιά διψάει.
Βάρα μου το ντρίγκι ντράγκα
και μη λογαριάζεις φράγκα.
Για την παρέα της βραδιάς
θέλω τραγούδια της καρδιάς,
θέλω να μιλάνε μόνο
για το δάκρυ και τον πόνο.
Βάρα μου το ντρίγκι ντράγκα
και μη λογαριάζεις φράγκα.
2ο τραγούδι: Ο Αντώνης ο βαρκάρης - Στέλιος Καζαντζίδης (1938)
Ο Αντώνης ο βαρκάρης ο σερέτης
έπαψε να ζει ρεμπέτης
θέλει πλούτη και παλάτια
και της Κάρμεν τα δυο μάτια
Επαράτησε τη βάρκα στο λιμάνι
κάτω στο Πασαλιμάνι
τραγουδάει κι όλο πίνει
ταυρομάχος πάει να γίνει
Μα ο άκαρδος ο ταύρος τον σκοτώνει
και στη γη τονε ξαπλώνει
σαν τον βλέπει η Κάρμεν κλαίει
πάει κοντά του και του λέει
Αχ Αντώνη μου, βαρκάρη μου σερέτη
τώρα μένω νέτη σκέτη
μες στον κόσμο η καημένη
χήρα παραπονεμένη
3ο τραγούδι: Ο Αντώνης ο κεκές - Νίκος Καλογερόπουλος (1995)
Μη με μαλώνεις που `χασα τον δρόμο κι έχω αργήσει
βρήκα έναν φίλο απ’ τα παλιά, ένα παιδί ντερβίση
που είχα χρόνια να το ειδώ και το `χα πεθυμίσει.
Κι όπως τα λέγαμε που λες να `σου κι ο Αντώνης ο κεκές
να `σου κι ο Αντώνης ο κεκές, καταλαβαίνεις τώρα,
και είχε να κε κε κε κε και είχε να μας δει καιρό
και είχε να μας δει καιρό καταλαβαίνεις τώρα,
και είχε κι ένα κε κε κε και είχε κι ένα κεκε κεκε κε,
και είχε κι ένα κε κε κε καταλαβαίνεις τώρα.
Γι’ αυτό σου λέγω μάτια μου μη με παρεξηγήσεις
κι αν μ’ αγαπάς συγχώρα με αλλιώς να φύγω τώρα
αλλιώς να φύγω κι ας βραχώ και ας με πάρει η μπόρα.
Κι όπως τα πίναμε που λες και γρι γρι γρι ο ναργιλές
και γρι γρι γρι ο ναργιλές καταλαβαίνεις τώρα,
ήρθε κι ο Χρόνης κι ο Μεμάς, κελάηδησε κι ο μπαγλαμάς,
κελάηδησε κι ο μπαγλαμάς, καταλαβαίνεις τώρα,
κι έγινε τέτοιος τζερτζελές που μίλησε και ο κεκές,
που μίλησε και ο κεκές, καταλαβαίνεις τώρα.
4ο τραγούδι: Ο Αντώνης - Μαρία Φαραντούρη (1966)
Εκεί στη σκάλα την πλατιά
στη σκάλα των δακρύων
στο Βίνερ Γκράμπεν το βαθύ
το λατομείο των θρήνων
Εβραίοι κι αντάρτες περπατούν
Εβραίοι κι αντάρτες πέφτουν,
βράχο στη ράχη κουβαλούν
βράχο σταυρό θανάτου.
Εκεί ο Αντώνης τη φωνή
φωνή, φωνή ακούει
ω καμαράντ, ω καμαράντ
βόηθα ν’ ανέβω τη σκάλα.
Μα κει στη σκάλα την πλατιά
και των δακρύων τη σκάλα
τέτοια βοήθεια είναι βρισιά
τέτοια σπλαχνιά είν’ κατάρα.
Ο Εβραίος πέφτει στο σκαλί
και κοκκινίζει η σκάλα
κι εσύ λεβέντη μου έλα εδω
βράχο διπλό κουβάλα.
Παίρνω διπλό, παίρνω τριπλό
μένα με λένε Αντώνη
κι αν είσαι άντρας, έλα εδώ
στο μαρμαρένιο αλώνι.
5ο τραγούδι: Ο Αντώνης ο τεμπέλης - Μαρίκα Νίνου & Πρόδρομος Τσαουσάκης (1950)
Πέντε χρόνια στη δουλειά σου
ζούσες σπίτι τα παιδιά σου
ήσουνα τεχνίτης πρώτης
ο Αντώνης ο Πειραιώτης
ήσουνα μαργαριτάρι
όλο γλύκα κι όλο χάρη
Τώρα μου 'γινες τεμπέλης
να δουλεύεις πια δε θέλεις
μου γυρνάς μες τις ταβέρνες
και μου κάνεις κουτσουκέλες
δεν σου μένει μια δεκάρα
όλα τα ‘κανες μαντάρα
Γύρνα πάλι στη δουλειά
συγκεντρώσου στα μυαλά σου
να σε βλέπω με καμάρι
να μας βγάνεις παλληκάρι
και θα σε ξυπνώ με χάδια
με γλυκά φιλιά και νάζια
6ο τραγούδι: Καπετάν Αντώνης - Μανώλης Αγγελόπουλος (1974)
Βάλε καπετάν Αντώνη
κεχριμπάρι στα παιδιά
να περάσουνε οι πόνοι
και ν’ ανάψει η βραδιά
Στο κρασί τις πίκρες σβήστε
μέχρι το πρωί
και τις σκέψεις σας αφήστε
βρε θαλασσινοί
Γίνανε οι ώρες χρόνοι
και δε φτάνει το πρωί
βάλε καπετάν Αντώνη
βάλε κούπες στο κρασί
Στο κρασί τις πίκρες σβήστε
μέχρι το πρωί
και τις σκέψεις σας αφήστε
βρε θαλασσινοί
7ο τραγούδι: Ο Αντώνης Β. - Δήμος Μούτσης (1983)
Ούτε καιρός για τελετές
στεφάνια και λουλούδια
για ψαλμωδίες χριστιανικές
για πένθιμα τραγούδια
μόνο γενναίοι τυμπανιστές
να’ ρθουν να παίξουν ως αρμόζει εδώ
μπροστά σ’ αυτό το θάνατο
που δε ζητάει συγγνώμη.
Φωτιά!
Μια παντοδύναμη φωτιά
που καίει και με παγώνει
κι είσαι μακριά πολύ μακριά
μ’ από το νου και την καρδιά
κι από το βάθος της ψυχής
που στ’ άπειρο ζυγώνει
τα λόγια αυτά τα σκοτεινά
σου τραγουδάω Αντώνη.
Σαν έτοιμος από καιρό
που αναβολή δεν παίρνει
σαν έτοιμος για εκδίκηση
το νόημα με βαραίνει
μέγα ανατρίχιασμα βουβό
σαν πύρινο σεντόνι σε τύλιξε
που η λάμψη του ως τα μάτια μου
φτάνει και με τυφλώνει.
Κι όπως η σκέψη μου γυρνάει
σαν φλογισμένη ρόδα
εκεί βαθειά στου λογισμού
τ’ απόκρυφα λημέρια
σ’ αιώνες πίσω σκοτεινούς με πας
καθώς ακίνητος μοιάζεις
αρχαίο φλεγόμενο άγαλμα
στων χριστιανών τα χέρια.
Φωτιά!
Μια παντοδύναμη φωτιά
που καίει και με παγώνει
κι είσαι μακριά πολύ μακριά
μ’ από το νου και την καρδιά
κι από το βάθος της ψυχής
που στ’ άπειρο ζυγώνει
τα λόγια αυτά τα σκοτεινά
σου τραγουδάω Αντώνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου